Geçtiğimiz üç hafta boyunca üst üste üç şiir kitabı hakkındaki değerlendirmelerimi yorumlarımı yazmıştım bu sayfalarda Escort Aliağa Artık ise bu haftaki yazımı yazmak için masaya oturdum Antakya Sanat Derneği yle dayanışma için Türk Tabipleri Birliği Edebiyat Kolu ile birlikte yaptığımız Hatay ziyaretinden döneli daha beş altı gün Aliağa escort oldu Önüne oturduğum yazı masası beni huzursuz etti acıttı beni masa Birçok şiir kitabını elden geçirdim kiminin tamamını kiminin yarısını okudum kimindense birkaç dize okuyup altını çizdim Sonra işte yüreğim Aliağa escort Bayan sıkıştı kısa bir müddetliğine de olsa orta verdim şiire
Gerçi sanatın şiirin güzelleştirici gücünden tam da bu türlü vakitlerde şiir okumanın şiir hakkında yazmanın kıymetinden kelam edilebilir Antakya daki kamyonları görmeseydim tahminen ben de katılabilirdim bu niyete Her ne kadar şiir güzelleştirmez tersine şiir yarasını gösterir beşere hatta kabuk bağlamaya yüz tutmuşsa bir yara şiir o kabuğu kaldırır yine kanatır Zira uygunlaşan hatta gereksiz yere durduk yerde güzelleşen değil yarasıyla yüzleşebilen insan birey olabilir yarasıyla yüzleşebilen toplum toplum olabilir lakin diye düşünsem de yeniden de inanabilirdim Belki
Açıkçası şiirin uygunlaştırıcı gücüne inancım sarsıldı zira Antakya ya girdiğimiz anda kamyonlarla karşılaştık biz Bir değil iki değil on değil Sayısız kamyon Cahit Külebi nin o güzelim Kamyonlar kavun taşır dizesi geldi aklıma Kamyonların kavun taşıdığı günlerden moloz taşıdığı günlere savrulmuştuk işte Antakya yerle bir olmuştu Antakya kalmamıştı ve kimse aksini tez edemez devlet tüm gücüyle oradaydı Haydi devlet demeyelim de hükümet diyelim buna iktidar diyelim Üstümüze TOMA’larını gönderenler bu defa kamyonlarını göndermişti Oradaki dostlarla kucaklaştık sarıldık birbirimize Muharrir ve tabip dostum Ayşegül Tözeren basın açıklamasında Bizler Bergamalı Galenos ile İstanköylü Hipokrat ın bilimsel temelini attığı bu topraklarda binlerce yıldır âlâ hekimlik yaptık yapıyoruz yapacağız dedi Sonra onlarca tabip ve muharrir Türk Tabipleri Birliği nin kurduğu bir çadırda sıhhat hizmeti veren istekli doktorları ziyaret ettik Yanındaki çadırda da bayan sıhhati ile ilgili çalışan gönüllüler vardı Elbette bunlarla sonlu değildi Sivil inisiyatiflerin kurduğu birçok istekli tabibin diş doktorunun canla başla çalıştığı sıhhat çadırları vardı Antakya nın çeşitli bölgelerinde Canla başla yemek hazırlayan su taşıyan çocuklara eğitim veren sivil toplum örgütleri kimi siyasal partilerin gönüllüleri dayanışma için koşup gelen aktivistler vardı Bir de moloz taşıyan kamyonlar Antakyalı şair Edip Yeşil Antakya nın taşı suyu insanı bugünleri ve yanında yer alıp ona yine ömür verenleri asla unutmayacak Gitmedik buradayız dedi Yanımızda getirdiğimiz 3 M maskelerimizi takmış dinliyorduk onu Asbestin kokusu olur mu bilmiyorum lakin kesif bir koku vardı havada Kavun yoktu bu kentte moloz vardı Yıkılan binaların enkazları süratle kamyonlara yükleniyor yıkılmayan lakin savaş sinemalarından aşina olduğumuz o bombalanmış kentlerin manzaralarını andıran delik deşik halde ayakta kalan binalar da yıkılıp kamyonlara yüklenmeyi bekliyordu Tekrar gelecektik sık sık gelecektik ve Antakya yı kültürle sanatla ayağa kaldırmak için elimizden geleni yapacaktık Kelam verdik Latife Tekin in söylediği üzere Antakya küllerinden yine doğacak tı bundan emindik O esnada kamyonlar moloz taşıyordu ve asbest tozu maske falan dinlemeyip genzimizi yakıyor ciğerlerimize doluyordu İçimdeki şiir o esnada son dizelerini de söyledi ve bitti Yine kamyonlar kavun taşır Ancak içimde müzik bitti
HİÇBİR ŞEY OLAĞAN DEĞİLKEN OLAĞANA DÖNEN İNSAN ANORMALDİR
Sokaklardaki molozlar azaldıkça olağana dönüyordu galiba Antakya O denli diyorlardı Elli elli beş gün öncesine oranla daha az açlık daha az susuzluk daha az soğuk vardı daha ne olsundu Normali gördüm orada Bize olağan denen şeyin ne olduğunu Şu sanat iyileştirir kelamına de normale dönmek kelamına de pandemide aşina olmuştuk lakin ne palavra söyleyeyim ikisine de pek ısınamamıştım Hiçbir şey olağan değilken olağana dönen insan anormaldir bence Tekrar sarıldık dostlarla tekrar kucaklaştık ve ölülerin sayılamadığı bir yerden yola çıkıp ölülerin sayılamadığı öbür bir yere hakikat gitmeye başladık Aslında hiçbir yere gidemediğimizin hepimiz farkındaydık Zira dağılmış pazar yerlerine benziyor artık istasyonlar Ve dağılmış pazar yerlerine memleket Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile demek istiyorduk tahminen ancak ağzımızı bıçak açmıyordu Edip Cansever in bu dizeleri yazdığından beridir değişen bir şey yok hâlâ hiç kimse şiirin sonunu getiremiyor memlekette Şiirin sonunu getirebilmek için birinin çıkıp son dizeyi söylemesi Mendilimde kan sesleri demesi gerekir Burada kimsenin mendili yok Ayağına ayakkabı sırtına kaban çocuğuna verecek mama bulamayanların sayısı hâlâ ne yazık ki epey fazla Mendil kimin umurunda
Ölülerin sayılamadığı yer dedim de aklıma geldi Çok değil birkaç yıl evvel söylenmiş olsa evvel ben karşı çıkardım şu anda kurduğum cümleye Ölüler sayılmaz derdim Onlar birer sayı değil birer can derdim Her meyyitin yaşadığı hayatı anılarını hasretlerini beklentilerini başlarını okşadıkları çocukların bakışlarını dizlerine yattıkları annelerin yüzündeki hüzünlü kırışıkları toplasan üst üste koysan dünyanın çatısı alçak gelir kainata yayılırlar derdim Artık ise bir gecede kaybettiğimiz insanlarımızın canlarımızın sayısını merak ediyoruz Elli bin diyorlar Kaçla çarpmamız gerekiyor bu sayıyı dörtle mi beşle mi altıyla mı bilmiyoruz
İnsanları yaşatmayı beceremeyen ölmek üzere olanları kurtaramayan üstüne üstlük ölülerin sayısını saklayan ya da en kötüsü bu tahminen de ölülerini sayamayanların ülkesi burası Kaç bireydik 5 Şubat ta kaç kişi kaldık artık bilmiyoruz Şiir yazmak gelmiyor içimizden müzik söylesek de kısık sesle hüzünlü müzikler söyleyebiliyoruz en fazla Yani iyileşemiyoruz Hepimiz olağana dönmek istiyoruz ona kuşku yok Fakat olağan nedir nasıl bir şeydir artık hiçbirimiz bilmiyoruz